Een foto vertelt meer dan 1.000 woorden (over mij)
In deze blog schrijf ik af en toe over wat ik meemaak en dingen die me raken.
Nee, ik ben dat jongetje niet op de foto waarvan ik de maker niet eens ken. Maar ik had het kunnen zijn!
Ben gefascineerd door dat jongetje dat onder het circusdoek kijkt in een poging om iets te zien. Iets van het wonder. Iets van de magie. Zou hij iets gezien hebben? Had hij geen geld voor een kaartje en probeert hij alsnog een glimp van de voorstelling te zien? Wat zou ik graag het verhaal van de joch weten! Is hij zelf acrobaat geworden.
De nieuwsgierigheid van kinderen, het verlangen om iets bijzonders mee te maken, is en blijft van alle tijden. In mijn circusjaren heb ik honderden van dit soort jongetjes én meisjes ontmoet. Altijd lukt het er wel eentje om zonder betalen naar binnen te komen. Dat zijn de kanjers die je als beloning met rust laat, die verdienen dat je de ander kant op kijkt.
Er bestaan meer van dit soort foto’s. Deze toont de aantrekkingskracht van het verbodene. In die zin een bijna Bijbels beeld.
Zouden deze foto’s geënsceneerd zijn door de fotograaf van het plaatselijke krantje? Bedacht door de verslaggever? Dan zou ik ook die verslaggever kunnen zijn die snapt dat een plaatje meer verteld dat 1.000 woorden. Als perschef had ik het kunnen bedenken!
De nieuwsgierigheid.
Het verslagleggen.
Het circus.
De magie..
… en de dromen.
Kind zijn. En willen blijven.
Deze foto’s vertellen een enorm verhaal.
Ook, nee zeker, over mij.